Kompetencje

Pojęcie kompetencji zostało po raz pierwszy użyte przez amerykańskiego psychologa społecznego Davida McClellanda na przełomie lat 60. i 70. Rozumienie znaczenia tego słowa nie pokrywało się jednak z obecną definicją, która funkcjonuje od 1982 roku i została opisana przez R. Boyatzisa jako „potencjał istniejący w człowieku, prowadzący do takiego zachowania, które przyczynia się do zaspokojenia wymagań na danym stanowisku pracy w ramach parametrów otoczenia organizacji, co z kolei daje pożądane wyniki”[1].

Na kompetencje składają się[2]:

• Uzdolnienia – oznaczają wrodzone predyspozycje, które odzwierciedlają potencjał rozwoju danej osoby.
• Umiejętności – to zdolność przełożenia swojej wiedzy na konkretne działania; zbiór tego, co osoba faktycznie potrafi.
• Wiedza – ogólna, teoretyczna, specjalistyczna; jest to zbiór nauczonego tematu w ramach szkoły, studiów, samokształcenia. Z wiedzą związane są kwalifikacje, które są formalnym potwierdzeniem wiedzy w formie świadectw, dyplomów, certyfikatów.
• Kondycja fizyczna – określa fizyczne wymogi związane z pracą na określonym stanowisku.
• Styl pracy – określa sposób realizacji zadań, można wyróżnić styl kierowniczy i pracowniczy.
• Osobowość – cechy charakteru danej osoby
• Zasady i wartości – zbiór przekonań, które wpływają na zachowanie.
• Zainteresowania – są to indywidualne upodobania, które mają znaczenie w kwestii życiowych wyborów

Kompetencje rozumie się więc jako zbiór wiedzy, umiejętności i wszystkich cech, które pozwalają efektywnie wykonywać powierzone zadania w sytuacjach zawodowych oraz osiągać cele na danym stanowisku.

Bibliografia:

[1] Armstrong M. Zarządzanie zasobami ludzkimi Oficyna Ekonomiczna Kraków 2002. str. 249-242

[2]Sajkiewicz A. (red.), „Jakość zasobów pracy. Kultura, kompetencje, konkurencyjność”, Poltext, Warszawa, 2002, s. 900- 909