Cechy kompetencji[1]

• Złożoność – kompetencje składają się z wielu elementów; aby przekładały się na efektywność działania, muszą funkcjonować w połączeniu.
• Operacyjność i celowość –kompetencje muszą odnosić się do konkretnego działania i muszą być rozpatrywane w kontekście celu.
• Sytuacyjność – aby mówić o osobie kompetentnej w danej dziedzinie, musi być ona zdolna do swobodnego działania w zmieniającym się otoczeniu.
• Zmienność – kompetencje mogą być dostosowywane do celów organizacji, można na nie oddziaływać.
• Mierzalność – kompetencjom można przypisywać różne poziomy

Rodzaje kompetencji[2]:

• Kompetencje zawodowe – charakterystyczne dla określonych zawodów lub pełnionych funkcji, które kształtowały się na przestrzeni lat. Można wyróżnić kompetencje lekarza, nauczyciela, prawnika. Kompetencje te są charakterystyczne dla wszystkich przedstawicieli poszczególnych zawodów.
• Kompetencje stanowiskowe – są one ściśle związane z określonym stanowiskiem pracy lub rolą w zespole. Uzupełniają one kompetencje zawodowe.
• Kompetencje korporacyjne – są charakterystyczne dla wszystkich pracowników danej organizacji, dzięki czemu budowana jest spójna kultura organizacyjna.
• Kompetencje związane z procesem myślenia – myślenie analityczne, uczenie się, rozwiązywanie problemów.
• Kompetencje z procesem odczuwania – umiejętności interpersonalne, elastyczność, budowanie relacji.
• Kompetencje związane z procesem działania – planowanie, organizowanie, orientacja na wyniki.

Bibliografia:

[1] Zbiegiem- Maciąg L. (red.), Nowe tendencje i wyzwania w zarządzaniu personelem, s. 979- 974

[2] Oleksyn T., Zarządzanie kompetencjami teoria i praktyka, Oficyna Ekonomiczna, Kraków 2006, s. 99